Draken, slangen en olifanten

De speurtocht naar de draak was voor Rens een lijmer om mee op pad te gaan. Bij de eerste Wat (tempel ter ere van Buddha) kijkt hij zijn ogen uit. al dat goud, de kleur rood, het houtsnijwerk, de versieringen en en vooral ook de offers die de mensen brengen, in vorm van wierook en kaarsen, maar ook flesjes drinken en eten. We merken dat we de gewoontes onvoldoende kennen en zijn dan ook terughoudend in het slaan op de gong, of het klingelen van een bel. Rens scoort hier wel zijn eerste drakenpunten. We gaan verder terwijl hij in de buggie zit. We zijn blij dat we deze mee hebben, het maakt dat we meters kunnen maken als het nodig is. En Rens kan er in chillen als dat nodig is. En dat is nog wel nodig, hij heeft nog niet het juiste ritme en dat uit zich in brutaliteit, en ook schoppen en slaan. Dus nog steeds kalm aan. Onze planning om 7 dagen in Chaing Mai te zijn, pakt dan ook goed uit. Sneller door reizen zou niet handig geweest zijn.
Onze speurtocht brengt op ons op een groen pleintje met eettentjes en winkeltjes rondom. Het biedt Rens de gelegenheid om rond te lopen en wij eten een eenvoudige, maar oh zo lekkere lunch.
Daarna gaat onze speurtocht verder, Rens valt dan in slaap. Bij de teak houten Wat Phan Tao zijn de voorbereidingen in volle gang om monniken in te wijden.
Naast gelegen Wat Chedi Luang, ligt op een soort van universiteitsterrein voor monniken. Voor op het terrein een weldaad aan goud binnen in de witte Wat, waar ook veel mensen op af komen. ZIj hangen vaantjes op, bidden zittend voor Buddha, en plakken onder andere bladgoud.
Buiten is het contrast groot met de gerenoveerde ruine waarop olifanten rondom staan/stonden. Alleen Buddha is goud, de rest is van steen.
We zien daar offerblokken, met dieren erbij. Elk dier staat voor een bepaald aantal jaren, bv de tijger voor 1974. (heb even het lijstje niet bij de hand) en dan offer je voor je geboortejaar.
Rondom deze Wat's zijn we ook diverse monniken, ze stappen in de taxi, bellen mobiel, ze pinnen. dat past niet altijd in ons beeld wat wij van hen hebben.
De volgende dag is het tijd om naar Bo Sang te gaan. Rens is opnieuw op tijd wakker, toch doen we rustig aan. Het jaarlijkse parasollenfestival is gaande. In dit dorp waar de nijverheid bestaat uit het vervaardigen en beschilderen van parasollen. opnieuw gaan we met de songtheaw er naar toe, en deze wacht daar ook op ons, zonder afgesproken retour tijd, dus dat is lekker. Bij een cooperatie bekijken we het proces, en realiseren we ons wat een kunst het is om ze te beschilderen.
Rens mag zijn t shirt laten beschilderen, en kiest een roze olifant. Tot grote hilariteit.
Met glitters? Ja hoor.
de sfeer in het dorpje is ontspannen toeristisch, er staan parasollen in alle kleuren en maten uitgestald en later die dag zal er een parade zijn. Dat zien wij niet meer, na een goede koffie en een lokale snack, kiezen we ervoor dat Puk ook nog een olifant op zijn shirt krijgt. Ook een olifant, dan wel een blauwe. En Rens nog een draak op zijn hemd. een groene. We doen dat bij hetzelfde meisje. Rene vroeg waarom. Gewoon omdat het ik haar gun. Tevreden rijden we terug naar de stad. de vrouw van de chauffeur vraagt nog of we naar een juwelier willen.....nee, die kleine slaapt (alweer zullen jullie wel denken), dus dat gaat niet.
S Middags spelen, lezen hangen we op het dakterras bij Awana.
"s avonds wordt de doorgaande weg, bij Awana ingetoverd in een avondmarkt. Je kunt het zo gek niet verzinnen of het is te koop. Blinde muzikanten zitten midden op straat achter elkaar hun brood te verdienen. Dat is prima geregeld en ze krijgen Rens aan het dansen. Ook staat er een mongoloide vrouw te hoepelen en te zingen. Een vrouw houdt het in de gaten, daar krijgen we een slecht gevoel bij. Bij de pleinen bij de tempels verkopen ze eten, daar heeft Rens geen zin in, helaas. We eindigen dan ook met pizza op dakterras. Hij vond het te druk zei hij, daarna toch nog naar buiten om bij de Tae Pae gate bij de ijscofiets nog een toetje te kopen.
Maandag de 20e is het tijd om verder de stad uit te gaan en kennis te maken met het platteland. De dag start goed, Rens wordt om 7u van de wekker wakker, en begint meteen gezellig te kletsen, zoals we van hem kennen. Yes, dat is fijn, hier waren we allemaal aan toe. We gaan op pad met Clickandtravel. Zij bieden een aanhangfiets met een zitje aan, en Rens wil graag een treinfiets, zoals hij deze zelf noemt.
De fietstocht start in de oude hoofdstad net buiten Chiang Mai. Ook al hadden we een join in tour, we gaan met ons gezin en Na (spreek uit Nee) onze gids op pad. De fietsen zijn goed, beter dan in Nieuw Zeeland. Rens zit als een koning in zijn treinfiets.
We vertrekken bij een mooie pagode, en fietsen verder tussen de resten van de oude stad Wiang Kum Kam. Verder geen toerist te zien. Al snel ervaren we de ruimte van het platteland en zwaait Rens naar de mensen onderweg. Door smalle straten, langs marktjes en scholen, komen we ook bij de voormalig leprozenkolonie. Nu heet het Mc Kean Rehab centre, waar ouderen en gehandicapten opgevangen worden. Ze ontvangen steun van Oxfam/Novib. De gracht rondom het terrein typeert de gedachte van isoleren. Er staat ook een klein speeltoestel, daar is Rens even zoet.
Daarna gaan we verder naar de rijstvelden. De oogst is net voorbij, de velden zijn grotendeels leeg. Wel zien we de voorbereidingen om de velden klaar te maken voor de volgende ronde. Veld vlak maken, kunstmest, vlak maken, baby rijstplantjes uitzetten. Die babyrijst staat in enkele velden in helgroen, en we zien hoe deze gebundeld wordt. de medewerkers gaan net schaften, als wij van de fiets stappen. dus Rens heeft alle aandacht van de vrouwen, uiteindelijk staat hijmet babyrijst in zijn hand bij een man, die eerst op een afstandje stond. Mooi om te zien hoe dat contact in zijn werk gaat.
Daarna valt Rens in slaap, en wordt pas wakker in Baan Tawai, waar onze tocht eindigt. Een dorpje waar kunstsnijwerk veel thaise mensen trekt. Wij eten daar lekker, en gaan dan terug richting Chiang Mai. Rens is enthousiast, wat willen we nog meer.
"s avonds valt rens op straat in de buggy in slaap, we eten op de hoek bij Tha Pea gate, en zien het dagelijkse leven aan ons voorbij trekken.
Rens slaapt tot de volgende ochtend. Rens mag die dag kiezen en hij wil naar een speeltuin. Buat Hat Park nog net binnen de muren van de oude stad, heeft er eentje. Het stelt niet veel voor, maar helemaal goed voor die kleine man. In de vijver drijft nog een grote kleurrijke draak, ivm het bloemenfestival. Helemaal prima.
Buiten de stadmuren om, lopen we via Chiang Mai gate, richting Tae Pea gate. Een grote blauwe bee, lokt ons een niet-Thais tentje binnen. lekker taartjes en tosti, laten we ons smaken. Bear Hug, is precies op de juiste plaats, juiste tijd voor ons.
Op het pleintje bij Tae Pae gate ziet Rens een Thai handstand tegen de muur doen, en dan ook nog opdrukken. Dat kan Rens ook! handen op de grond en met zijn voeten loopt hij tegen de muur omhoog. Echt lachen.
Op deze manier maak je wel contact met de Thai, op een manier dat Rens de regie heeft. Vaak komen de Thai op hem af en willen hem direct aanraken of zelfs kussen. daar moet hij begrijpelijk niets van hebben.
Die avond boekt medewerker Poom van Awana voor ons de bus naar Chiang Khong, met Greenbus. want een website in het Thai is een uitdaging.We kiezen voor de VIP bus, drie stoelen op een rij.Het betalen doen we bij de 7/11, een winkelketen met kleine supermarktjes. Code klopt eerst niet, dus Rene weer terug, later lukte het wel. Mooi, ook geregeld. Donderdag vertrekken we om 9u s ochtends.daarna boeken we online nog een accomodatie in Chiang Kong: NamKhong riverside.
Voordat we deze woensdag op pad gaan, wil Rens eerst voetenmassage, daar vraagt hij al een paar dagen om. Hij ging liggen in die stoel en ontspande heerlijk. Vietenbad met fruit (limoen) en daarna zalf voor zachte voeten en benen. Puk in de stoel naast hem.
In de buurt van Chiang Mai ligt het Thaise bedevaartsoord Wat Sutep. met een slangentrap met heel veel treden. Rens ziet onder aan de trap niet allen de slang, ook een krokodil. Zingend over een slang en krokodil stappen we naar boven, ruim 300 treden later zien we de staart van de slang. Knap gedaan Rens.
Opnieuwe trekken we de schoenen uit, om de Wat binnen te gaan. Het is druk, toch zien we veel Thai die offeren aan Buddha, en drie rondes lopen rond de resten van Buddha en daarbij bidden. Veel goud, opnieuw indrukwekkend. Rens merkt op dat Buddha grote oren heeft. En Na, onze gids van het fietsen had over Rens zijn oren gerefereerd aan de grote oren van Buddha, dat dat zorgt voor een gelukkig leven. Rens wil een kaarsje branden bij de liggende buddha, die hij herkent uit het boekje Ikke in Thailand. Samen met mama bidt hij dat iedereen gezond blijft of beter wordt. Het kaarsje is geel.Net als Puk.
We lopen nog buiten het heiligste deel om, daar hangen veel klokken die geluid kunnen worden. wij doen dat niet. Deze Wat ligt buiten de stad op een berg, toen wij er waren hadden we geen mooi uitzicht over de stad. Er hangt een dikke waas van smog, denken wij.
Terug bij Awana moeten we de tassen weer inpakkken, niet onze hobby.
Voor de laatste keer eten we op het pleintje, en heeft zelfs Rens vertrouwen in het eten. Hoewel hij de crepes met nutella op de Night Bazaar eerder van de week toch ook liet smaken. Die Bazaar viel onze qua sfeer trouwens tegen. wel het principe van bonnen kopen en dan bij een rij kraampjes je eten kopen waar je zin in hebt, weer wel. Net een foodcourt, zouden ze in Nederland ook meer moeten doen.
Terug bij Awana zegt Rens de eerste medewerkers al gedag, we pakken de laatste spullen in en gaan onder zeil.
Vanochtend was rens nog een keer prins, dat werd hij als hij boven in het stapelbed zat. Puk liet hij dan vliegen.
Daarna staf Awana gedag gezegd en bedankt voor tips en attentheid. Met een rode songthaew gaan we voor 100 baht naar het busstation Arcade. Bij aankomst blijkt deze naam uit niets, busterminal Chiang Mai 3. Toch zitten we goed. OOk later in de bus zitten we goed. We voelen ons echt VIP. 5 rijen met 3 stoelen, daarna gewoon vier op een rij. We krijgen water, sap en koekjes. Al snel rijden we het groene noorden van Thailand in. Bamboe, rijstvelden, bergen, bananen, kleine dorpjes. Het is een comfy ritzo. In Chiang Rai een plas stop en weer door. Met Rens doen we ik zie, ik zie, wat jij niet ziet. Wie ziet de eerste tempel, etc....
Om 14u komen we aan op plaats van bestemming: Chiang Khong. we zijn voor de tuktuk-chauffeurs niet interessant omdat we niet door gaan naar de grens. enkele weken terug is er een vriendschapsbrug geopend tussen Laos en Thailand. Dus moeten alle overstekers, daar naar toe. Dat is 10 km rijden, ipv 1 kilometernaar de oude grenspost. Toch stopt er een tuktuk en die brengt ons naar het hotel, 60 baht. Dit grappige brommertje, met banken en dak, zoals Rens zegtr, moet hard werken om ons incl. bagage te rijden. Toch lukt het. In hotel is kamer okay, wel vragen we voor extra bed Rens om schone lakens. Dat begrijpen ze nieyt, want ze spreken bijna geen Engels. Dus even later staan ze met zijn 3-en te kijken wat ik dan bedoel als ik het aanwijs.
De kamer heeft zicht over de Mekongrivier en aan de overkant ligt Huay Xai in Laos. De Mekong zagen we jaren terug al in Vietnam. We realiseren ons wat een lange rivier dit is. we slenteren een stuk langs het water en scoren koffie en een ijsje. Chinag Khong is een bedrijvig grensdorp. We zien verschillen in transport met Chiang Mai. "s avonds koelt het hier af, de fleeces komen uit de tas. We smeren tegen de muggen, dat lukt die komen we niet tegen.
Zojuist aten we bij een Thai, Mexicaans eten. Please be patient, when Thai meets Mexican. Dat waren we, we aten er heerlijk. Vooral de verse salsa en tomatensoep. En vers brood. denk dat er een broodje mee gaat op de slowboat morgen.
Bagage is nauweloijks uitgepakt. Morgen om 7.45u worden we opgehaald door Adisak, van het bedrijf Nagi of Mekong. (google maar eens voor impressie) Met hen zakken we de Mekong af met een slowboat (lang, smal), overnachten we in Pak Beng, en varen we zaterdag door naar Luang Prabang. Van daar zal een update van de boottrip en foto's komen.
Rens ligt al lekker te slapen, hj wilde nog even tv kijken. Even later zegt ie: ik doe een ieniemienie slapie als ik tv kijk. Prima lieverd, en in dromenland is hij.
Rens heeft zijn ritme gevonden, en dat is fijn. Wel benoemt hij regelmatig zaken rondom zijn leventje in Hilversum. Dus vriendjes, vriendinnetjes en familie maak jullie maar op om te spelen en te komen logeren.