Wat tempels

Die ene dag niks doen was goed voor me, weliswaar blijven de darmen nog steeds gevoelig (maar dat zijn ze na een reis in Zuid-Afrika 8 jaar geleden altijd al). De laatste dag in Luang Prabang gaan we naar een andere trekpleister: de Kuang Si watervallen. We rijden met de tuk-tuk zo'n 30 kilometer de stad uit en genieten van de mooie landelijke omgeving. Rens kan het goed vinden met de chauffeur, grappig hoe dat gaat want van veel andere mensen hoeft hij niks te hebben. Bij de watervallen is het nog rustig, we lopen eerst langs de berenopvang waar zwarte Aziatische beren van de stropers zijn gered. En fijn om te zien dat de beesten best de ruimte hebben. De watervallen zijn schitterend, melk-blauwgroen water. Op verschillende niveaus kan je zwemmen maar eerst lopen we naar boven. Rens is eigenlijk niet te houden en wil alleen maar het water in. De magische palen waar snoepjes op liggen, zorgen ervoor dat hij eerst lekker doorloopt... En dan gaan we toch het water in, ik vind het best fris maar Ilse vindt het heerlijk en Rens rommelt lekker. Echt fotogeniek, vooral Rens staat weer op vele foto's (en dan niet op onze camera!). Op de terugweg gaat Rens lekker liggen en slaapt tot we bij Manichan's guesthouse zijn. Ik begin vast met inpakken, totdat het licht uitvalt. Manichan komt langs met een waxinelicht en meldt dat de hele stad zonder stroom zit; het kan wel even duren is de boodschap. Gelukkig na een half uurtje toch weer licht en gaan we naar buiten om iets te eten. Als we teruglopen via de nightmarket, lopen we toch weer het donker in: nu zit alleen onze wijk zonder stroom. Bij het guesthouse hebben de medegasten zich verzamelt om de stamtafel en wij schuiven ook aan. Manichan komt vertellen dat er een paar straten verderop een aantal gebouwen in brand staat, de brandweer heeft moeite met blussen en de stroom gaat voorlopig nog niet aan. Rond middernacht horen we opeens mailtjes en appjes binnenkomen: aha de stroom doet het weer.

Hmmm, en dan is mijn maag weer van slag. Vooral water drinken dan maar! We pakken de rest van de spullen in, terwijl Rens met Peter en de kids speelt. Volgens Peter hoef je niet lang van tevoren op de luchthaven aanwezig te zijn, dat advies volgen we op. De luchthaven is vrij nieuw, zo ook de weg er naar toe, alleen ontbreekt er zo'n 50 meter: er is een noodweg om een huis heen gelegd. Moet kunnen. We checken in, gaan door de douane en zien al snel ons vliegtuig landen. Weliswaar is het een internationale luchthaven, maar het treinstation in Hilversum is niet veel kleiner... Omdat we online onze visa voor Cambodja hebben aangevraagd, besparen we daar een flinke wachtrij mee. Onze bagage komt heel snel op de band en buiten staat onze chauffeur klaar. Wat luxe. Wel even wennen hier in Siem Reap; veel toeristischer en drukker dan Luang Prabang. Ons hotel (La Niche d'Angkor Villa) ligt buiten het centrum, de weg er naar toe doet je afvragen waar we terechtkomen. Zullen de foto's op de website dan toch nep zijn? Het laatste stuk is zandpad, maar dan wel met straatverlichting. Als we de poort binnengaan, zien we toch snel dat de foto's kloppen. Het is hier toch best luxe; personeel is super behulpzaam, heeft wel wat moeite met het engels... We hebben een grote kamer, hier kunnen we goed bijkomen van alle nieuwe indrukken, maar het zwembad lonkt ook! En toch ook makkelijk dat er een restaurant is, weliswaar eten we er als enige - het smaakt uitstekend. En dat je stoel wordt aangeschoven, het servet op schoot wordt gelegd, en je eigenlijk geacht wordt niet zelf bij te schenken voelt iets onwennig; maar ach de jongens doen ook maar hoe het ze geleerd is en zijn gewoon heel sympathiek.

Zondag 2-2 doen we het nog rustig aan, en na het ontbijt gaan we lekker zwemmen. We lopen daarna in 10 minuten naar het stadscentrum, waar het supertoeristisch is; wennen! We doen een paar boodschappen, eten en drinken wat en gaan weer terug naar het hotel om weer te zwemmen.

We zijn natuurlijk in Siem Reap om het tempelcomplex van Angkor Wat te bezoeken. Dat kan je niet in een dag doen en zeker niet met een mannetje van bijna vier. We kopen een toegangspas voor 3 dagen. Met de tuk-tuk vertrekken we om 7u vanaf het hotel. Die tuk-tuk is weer anders dan in Laos en Thailand: een brommer met een aanhanger. We hebben natuurlijk een tuk-tuk met bankjes, maar er zijn ook varianten voor vracht. Ilse heeft een aantal locaties uitgezocht die we graag willen bezoeken. Mr Jack rijdt ons eerst naar Banteay Kdei; een langgerekt kloostercomplex wat nog vrijwel niet gerestaureerd is. Rens gaat op onderzoek, doet verstoppertje en vindt het leuk. Wij genieten van alle indrukken. We denken vleermuizen te horen, maar ook met zaklamp zien we niets. Terug bij de tuk-tuk wil Rens graag bij Jack blijven, wij lopen nog even verder. Dan gaan we naar Ta Prohm, de restauratiewerkzaamheden zijn volop gaande, maar er blijft voldoende over. Rens kan hier lekker klimmen en klauteren. De bomen groeien bovenop de tempels. Het is hier al een stuk drukker dan eerder op de ochtend; Ilse kiest een eigen route en dat is toch best rustig. Tot slot rijden we naar Angkor Thom langs de Terrace of the Elephants naar Bayon. Daar lopen echte olifanten een rondje en scharrelen aapjes hun eten bij elkaar. Hier is het nog drukker en is er niet echt een alternatieve route. Rens vindt het wel genoeg. We zoeken een plekje in de schaduw en Ilse en ik gaan om de beurt verder. Rens kietelt de konigin in haar navel. Hoewel Rens naast een fotogeniek raam zit, lijken er van hem meer foto's gemaakt te worden. Jack brengt ons terug naar het hotel waar we wat lunchen. 's Middags luieren we bij het zwembad. Het avondeten nuttigen we in Pub-street. Echt druk, maar wel de pizza die Rens wil.

Dinsdag houden we het tempo weer laag. We zoeken de was bij elkaar en gaan met de tuk-tuk op weg. Bij de wasvrouw is het maar goed dat onze tuk-tuk chauffeur wel engels spreekt, want zij kent geen woord engels. Ook de klanten na ons zijn blij met de instant tolk. Al snel rijden we buiten de stad door het platteland naar de zijde fabriek. Uiteindelijk toch bedoeld om toeristen te laten zien hoe zijde gemaakt wordt. Mij kan het niet echt bezig houden, de gids gaat in sneltreinvaart rond - dus tja.. Gelukkig is de tuk-tuk rit wel de moeite waard. Bij het hotel hebben we een late lunch, luieren wat en gaan aan het eind van de middag naar Jungle Junction. Rens kan daar heerlijk spelen en de staff houdt hem in de gaten. Wij drinken wat, zien (boom)kikkers en een gecko die over de tafel scharrelt. De (enorme) burgers zijn een aanrader, Rens wil toch weer pizza. In het donker wandelen we terug naar het hotel. Rens valt in slaap, maar de wandeling is tekort dat hij al diep in slaap is. Dus drinken Ilse en ik nog lekker iets in het restaurant en praten met een Amerikaans echtpaar. Dat werkt goed, want Rens laat zich makkelijk in bed leggen.

Vandaag gaat het gebeuren: we gaan nu echt naar Angkor Wat. Vanochtend zijn we bij het hotel. Rens en Ilse zwemmen en ik werk het log bij. Benieuwd wat we vanmiddag gaan ervaren.