Varen, varen.....en opnieuw 50 tinten groen

Na een onrustige nacht (twee bussen vol luidruchtige Chinezen in hetzelfde hotel) zien we de mist over de Mekong rivier hangen. De zon komt op en dat zorgt voor een schitterend uitzicht. we worden opgehaald en krijgen een sticker opgeplakt. Ja we maken deel uit van een tour. we rijden naar de grens en komen bij een nieuw statig gebouw. Opnieuw gaan we op de foto voor de Thaise douane, en dan komen we in stukje niemandsland. We worden in een bus gepropt en rijden over de friendshipbrug (grotendeels betaald door de Chinezen) richting Laos. Daar zijn we blij dat we onze visa papieren al ingevuld hebben, en staan snel aan het loket. Het is een verrassing wat de visa fee is die we moeten betalen. De volgorde van paspoort afgeven gaat verloren, en op willekeur wordt je aan het loket geroepen om te betalen (wij 35$ p.p)om vervolgens je paspoort terug te krijgen. Er wordt niet alleen gestempeld, we krijgen ook nog echt een paginagrootte visa sticker erin. Mooi voor later.
Klinkt chaotisch was, het toch niet. Daarna rijden we door richting Huay Xa, waar de slowboat op ons ligt te wachten.
wat een lengte....met 9 anderen stappen we aan boord en zoeken een comfortabele plek op een van de autostoelen. Rens speelt al snel op de vloer met zijn autos en kleed. Het is koud, de zon doet zijn best maar komt nog niet door de laaghangende bewolking. Fleecetrui, jas en deken zijn het gevolg. Deze boot is namelijk aan de zijkanten helemaal open, en dat veroorzaakt de koude wind.Het achterste deel van de boot, is het huis van het gezin dat deze boot runt.
Zij zorgen voor de de besturing en catering.
Het bevaren van de Mekong rivier is een vak apart. De boot moet echt op de juiste stroom mee varen, want regelmatig zien we draaikolken en stroomversnellingen. De rivier staat nu laag en dat maakt dat de rotsen nu zichtbaar zijn.
Het dagelijkse leven trekt aan ons voorbij, kleine dorpen met lokale stammen zoals Hmong en Lao Lao, mannen die vissen, kinderen aan de waterkant, de was wordt gedaan etc...
Dit alles zien we vanuit een ontspannen modus, de boot vaart, we zitten, drinken en genieten. Dat bevalt ons goed. De rivier, bruin, de oever zand en steen, het aangrenzende landschap groen. Bamboe, teak, bananen, palmen, mais, soort varens en nog veel meer. Het is een vruchtbare streek grenzend aan de Mekong.
We stappen in een kleine dorp om indruk te krijgen van het dagelijkse leven. Rens is opnieuw een attractie, toch houden de Laotianen meer afstand. Dat bevalt hem wel. Hij kijkt zijn ogen uit bij de 'garage'. en een koe op een aanhangwagen achter een motor, is toch ook wel erg grappig.
Daarna lunchen we aan boord, heerlijk. Rens peuzelt zijn broodje op, want al snel heeft hij gezien dat er in Laos meer brood is dan in Thailand. Op de rivier varen kleine vissersboten en speedboten. Deze smalle korte boten gaan echt loeihard. Vaak draagt alleen de schipper een motorhelm en de passagiers niet. Levensgevaarlijk is onze conclusie.
Rond 17u zit onze eerste vaardag er op, Pak Beng we zijn er. Het hotel geeft opnieuw zicht op de rivier en we zien meerdere slowboats komen. Rens chilt in de familiekamer, die onze verwachtingen overtreft. We hadden basic verwacht, dit was meer dan basic. Erg fijn. S avonds lopen we nog even het dorpje in, wat ons doet denken aan Aguas Calientes in Peru. Toch is Pak Beng ook een uitvalsbasis voor de bevolking in de omliggende dorpen (lees 50 kilometer) om handel te drijven. We eten er bij Sabadee (welkom in Laotiaans) en dat is echt de meest verrukkelijke pork die Ren ooit eet. De kruiden zijn anders dan in Thailand, deze smaak bevalt ons ook.
Dan breekt Rens echt af, hij slaapt direct als we terug in het hotel zijn.

Na een goede nacht, zien we vanaf het hotel de olifanten uit het kamp aan de overkant van de rivier, afdalen naar het water. Mooi om te zien, ze lopen los, mahout zit op hun rug. Kort daarna lopen Rens en Ilse naar de bakker, om broodjes en muffins te kopen voor op de boot. Daarna vertrekken we. Het dak van de boot blijft het eerste deel van de reis dicht en dat makat veel verschil in de wind die door de boot waait. Ook minder koud dus. De Mekong rivier is op dit traject smaller en vraagt dus nog betere stuurkunsten. Zouden we daarom van boot veranderd zijn?
We stoppen onderweg bij een Hmong dorp en Rens vindt de scharrelende biggen erg leuk. Hij voelt zich op zijn gemak, want kijkt op eigen houtje door een deur die open staat, en waar hij geluid hoort. Hij sleept met hout terwijl de dorpskinderen toe kijken. Een man die bakstenen maakt in een mal, stuk voor stuk trekt zijn aandacht. Rens vraagt of hij mag helpen, het blijft bij kijken.
Uren later stoppen we bij de Tham Thing grotten. We klimmen de trappen op en gaan bij de bovenste grot met zaklmap naar binnen. Dan zien we honderden buddha's in alle vormen en maten. Mooi om te zien dat ze er voor de toeristen geen kunstmatige verlichting gemaakt hebben.
Een grot lager, gaan we ook in. Ook daar veel buddha's en zicht op de rivier. Rens offert daar aan Buddha, een combi van bananenbladd, bloemen en wierook. Dat de mama van Floris en Bowi beter worden. Ja daar zat ik dan...er biggelde een traan.
Daarna varen we nog het laatste stuk en komen we aan bij de pier, 15 km outside Luang Prabang. Nou ja, pier. De eerste 10 meters omhoog was er geen pad, toen een ongelijke trap. Dat was ff sjouwen, gelukkig hulp genoeg. Wij waren blij dat we niet in de rij hoefden voor een tuktuk kaartje, want de publieke slowboat was ook net gearriveerd en er stonden dan ook zo'n honderd mensen in de rij. Wij gingen met een busje richting de stad en werden bij ons geusthouse gedropt. De eerste indruk van Luang Prabang is goed. Veel leven op straat, authentieker dan Chiang Mai. Het doet ons direct aan Hoi An in Vietnam denken. En dat in combinatie met opnieuw een fijne uitvalsbasis, Manichan's guesthouse. Ruime kamer, geen tv (merkt Rens direct op), en grote binnenplaats. Daar staat een Dora step en weg is Rens. Leuk om te zien. Manichan kookt voor ons en we zitten aan tafel met andere gasten. Leuk om ervaringen uit te delen. Rens lijkt af te breken, toch spookt hij tot 23u.
Vanochtend wel om 7 uur wakker, ach ja. We hebben vandaag rustig aan gedaan. Goede start van de dag met beste ontbijt van de reis. Home made yoghurt en jams, eieren zoals je wilt, vers brood, fruit...en dat in prettige sfeer. Daarna speelt Rens eerst in de tuin, hij krijgt geen genoeg van de step. En er staat een fietsje zonder zijwielen en dat is net te groot. Toch wil hij proberen te fietsen, okay trappen maar. Dus wie weet fiets hij hier nog weg.
Daarna gaan we de 'stad' in, direct uit het guesthouse lopen we op de ochtendmarkt. Daar is niets toeristisch aan, hier doen de lokalen hun boodschappen. Het spreekt ons aan. We dwalen door de straatjes, drinken wat en willen dan de bamboebrug oversteken. Wat doen we met de buggy? Met een klein kabelslot zetten we die vast aan een straatnaambord. Dan steken we de bamboebrug over, daarvoor betalen we 5000 kip. (50 eurocent) Deze brug wordt nl. aan het begin van de droge tijd door een aantal families gebouwd, om de afstand naar de stad te verkleinen. Voor het natte seizoen breken ze hem af, omdat dan water te hoog te komt en stroming te snel.
Aan de overkant lopen we nog wat rond en zien de rijstvellen die liggen te drogen. We lunchen en chillen heerlijk bij Dyen sabai, op kussen op de grond aan lage tafels. Daar eten we een laotiaanse fondue, Rens geniet van aan rommelen en smult van de noodles en vlees. Wat een start van een week hier in LP.
Terug bij guesthouse slaapt Rens. Dat snappen we wel, na een korte nacht. Wij werken blog bij en hangen wat rond. Als hij wakker wordt wordt er direct gestept. En hij wil spelen met de kinderen van de eigenaren en hun vriendjes. Dat lukt nog niet altijd en dat frustreert Rens. Dan mag hij op de V-tech laptop.....welkom in Laos.