Pieken en dalen

Gisteravond bij het diner was Rens helemaal op. Heeft alleen ijs gegeten. Brak vervolgens volledig af en sliep tot bijna 7u vanochtend. Uitgerust en met een stevig ontbijt in de maag gingen we op pad. Ilse zette ons af bij Drakensbergen Canopy Tour en ging daarna op zoek naar een spa (en ook gevonden en van genoten). Rens en ik werden in ons harnas gehezen, kregen de helmen op en werden geïnstrueerd voor onze survivaltocht door de boomtoppen en over het ravijn. En in tegenstelling tot elders mocht Rens hier het volledige parcours afleggen. Eerst per vrachtwagen de berg op, stukje afdalen tot het eerste platform en daar gingen we voor een korte slide. Rens mocht alleen en vond dat super. En zo ging het bij alle 12 slides en hangbruggen. Echt stoer, geen angst wel bravoure! Liet zich rustig vastkoppelen door de gids, en met een zetje van de gids zweefde hij telkens naar de overkant waar de andere gids hem opwachtte. En ik er steeds achteraan, waar ik dacht dan een angstig mannetje aan te treffen, stond er steeds een lachend en ginnegappend heertje. De hoogste slide was 65m, de langste 170m; soms snel, soms langzaam. Voor hen die het niet geloven hebben we stil en bewegend beeld. De rest van de middag hebben we relaxed bij ons huis doorgebracht. Ondertussen ben ik begonnen de bagage te verzamelen, want morgen rijden we naar het vliegveld bij Johannesburg om weer naar Nederland te vliegen.
De wolken trekken nu aan het eind van de middag weg, zodat we als afscheid een top uitzicht op de Drakensbergen lijken te krijgen.