Zebra's en King Kong

De boten van Sensi waren volgeboekt, maar één van de obers kende nog wel een kapitein van een taxiboot. Zo gingen we met taxiboot 135 en Mr King Kong op stap. En dat beviel goed, relaxte man met goede snorkelspullen en koud drink water. Uiteindelijk hebben we weer een rondje eiland gevaren en in twee baaien gesnorkeld. Hoewel de locaties hetzelfde waren, toch weer heel anders ervaren. Dit keer waren vooral de zebra vissen in overvloed aanwezig. En die zijn best nieuwsgierig. Het snorkelen van Rens ging op en af, dan weer in het water dan toch weer op de boot. Mr King Kong hadden we dat al vertelt en hij hield Rens goed in de gaten. Rond lunchtijd weer terug bij Sensi en ging Ilse lunch halen bij een paar stalletjes. Heerlijke geroosterde broodjes, verse shake en voor Rens een verse kokosnoot. Dus kon het niet anders dan dat hij ging zingen: "op een onbewoond eiland... drink je met je billen bloot melk uit een kokosnoot en word je vanzelf groot". 's Avonds op het resort gedineerd aan de zee. Lekker plekje!
Terwijl Rens afbrak en naar bed ging, hebben wij alle spullen ingepakt. En op speciaal verzoek van Rens sliep ik deze nacht bij hem. Vanochtend lekker ontbijten, de sleutel al ingeleverd zodat de bagage naar de receptie kon worden gebracht en de rekening werd opgemaakt. Dat diner van gisteren was best aan de prijs, naar Thaise begrippen dan. We werden naar de pier gebracht waar Rens en ik snel voor de grote meute de kaartjes regelden. De boot was laat en er kwamen er tegelijk twee. Het was niet echt duidelijk welke boot waarheen ging, maar uiteindelijk bleken ze samen op te varen. Op Koh Phangan moesten we weer overstappen. Weer een soort van chaos. We gingen in de rij staan die werd aangewezen, maar opeens zei een mannetje dat we voor Suratthani naar rechts moesten. En zo stonden we vooraan... hoefden we niet zoals nog op Koh Tao onze Rens als troef in te zetten. Onze boot ging zonder stop op Koh Samui door en in Suratthani stonden de bussen klaar; ook onze minibus naar Phunpin. Daar zetten we nu tegenover het station bij restaurant Wut onze tijd te doden tot ongeveer 18u30 wanneer de nachttrein naar Bangkok vertrekt. Gelukkig hebben we Uno bij, daar kan Rens lang mee voort.