Annie hou je mijn tassie effe vast?

Na de rustige start in Coyoacan gister gaan we nu naar het hart van de stad. We nemen de metro. Voor 5 peso's per enkele reis (overstappen mag) reis je de hele stad door. Daar val je je geen buil aan (25 eurocent). We reizen na de spits, maar nog steeds zijn er veel mensen onderweg. De berichten over zakkenrollers kennen we, zijn er alert op maar voelen ons veilig. Met Rens spreken we wel af dat hij bij in- en uitstappen pap of mam de hand geeft, zodat hij niet kwijtraakt. En dat hij maar veel kletst. Ieder metrostation heeft ook zijn eigen icoon. We laten Rens de route volgen en hij zegt precies op tijd als we er uit moeten. Vanaf station Hidalgo lopen we door het Almeda Central (park) richting het Palacio de Bellas Artes. Onderweg doet Rens nog even aan free running (klauteren, springen, rennen). In het Palacio bekijken we de centrale hal. In het majestueuze Correo Central kopen we postzegels en kaarten. Buiten loopt veel (oproer)politie. Maar volgens een meneer is dat normaal, ging bijzondere reden. Het blijft toch vreemd, bijna iedere agent heeft een kogelvrij vest aan en veel agenten zijn zwaar bewapend. Niet alleen in Mexico stad maar ook elders. In Casa de Azulejos (tegeltjeshuis) zit een warenhuis. Rens vult zijn voorraad knuffels aan en we lunchen in de tegenwoordig overdekte binnenplaats. Daarna lopen we naar het Zocalo, het grootste plein van Mexico. Maar de verschillende tenten op het plein nemen de grootsheid weg. Rond het Palacio Nacional staat een dubbele rij veiligheidshekken. Er lopen allemaal "belangrijke" mensen rond en veel mannen in pak en met oortjes. Het lijkt dat we niet het paleis in kunnen, maar als Ilse dat vraagt worden we naar een zij ingang verwezen. Een "oortje" doet nerveus maar de militair van dienst loodst ons naar binnen. We moeten een paspoort achterlaten en krijgen een toeristen label omgehangen. De tassen gaan door de scanner en wij ook. Daarna moeten we de tassen afgeven maar kunnen vervolgens ongestoord rondlopen. We bekijken de muurschilderingen van Diego Rivera. Achteraf blijkt de president ook thuis te zijn geweest. Er zijn maar weinig andere toeristen binnen. De toeristen info om de hoek zegt ook dat je het paleis niet in kan. Foute info dus. De kathedraal lopen we voorbij en we kijken snel bij de opgravingen van Templo Mayor. Terug richting de metro koelen we eerst af bij de Mac. Rens vertoont zijn kunsten nog een keer in het Almeda Central en Ilse kletst met een local. Ondertussen oefenen wat scholieren hun Engels op me. Veel blijven oefenen... In Coyoacan passeren we weer een Mac precies op tijd voor het avondeten. Terug bij ons huisje spelen we nog lekker in de tuin. 

Als ik online wil inchecken voor de komende vluchten naar Aruba krijg ik de melding dat er iets is gewijzigd en of ik contact wil opnemen. Uiteindelijk komt het er op neer dat de vlucht vanuit Mexico een uur later zou zijn geworden we dan in Bogota de overstap niet konden halen, maar dat inmiddels de eerste vlucht weer op de oude tijd gaat. Loos alarm dus. 
Vandaag nemen we opnieuw de metro. Nu naar het busstation Del Norte. Daar pakken we de bus richting Teotihuacan. Het kost wat tijd om de stad uit te komen, maar daarna gaat de snelheid omhoog. Het is zo'n 50 kilometer rijden. In de bus zitten naar weinig toeristen. We stappen uit bij poort 1. De onvermijdelijke verkopers bedanken we voor hun aanbiedingen. Op ons gemak bezoeken we de archeologische zone. We beklimmen de Piramide del Sol. Genieten van het uitzicht rondom. Terwijl Rens en Ilse chillen ga ik ook nog de Piramide de la Luna op. Vandaar kijk je in één keer over de hele zone. Heel anders dan Monte Alban maar minstens zo indrukwekkend. Bij poort 3 gaan we naar buiten en nemen de bus terug. We stappen bij Deportivo 18 de Marzo op de metro. Dat scheelt een tijdrovend stuk tot Autobuses del Norte. De metrorit naar Coyoacan duurt een half uur. Daar kiezen we dit keer voor het luxe grill restaurant. We eten lekker en zien vooral de upper class Mexicanen om ons heen. We bestellen online een taxi, want bellen kan alleen tussen 9 en 20 uur. De reserveringsbevestiging blijft echter uit. Nu maar hopen dat er morgenochtend vroeg een taxi is. Ik pak de tassen weer in en we zetten de wekker op 5:45. 

Tegen 3u meldt Rens klaar te zijn met slapen. Hij wil spelen en lezen. Ik heb geen zin in discussie en zeg dat als hij maar stil is, hij zijn gang kan gaan. Ilse stelt Rens voor dat zij van bed wisselen. Vooral tot zijn eigen verbazing blijkt Rens weer in slaap te vallen. Zo halen we toch nog wat extra rust. 
De bestelde taxi blijkt inderdaad niet te komen. Maar gelukkig rijdt er al snel een andere taxi voorbij. Nog voordat de ochtendspits op gang komt zijn wij op de luchthaven. We hebben nog wat peso's over voor een paar snuisterijen. 
Vanuit het vliegtuig zien we de Popocatepetl roken. Gelukkig blijft de vulkaan verder rustig. In Bogota hebben we 5 kwartier om over te stappen en dan nog eens 5 kwartier vliegen naar Aruba. Helaas blijkt onze bagage niet zo snel te zijn geweest. De tassen waren nog in Bogota kwam een mevrouw ons vertellen. Moesten een PIR formulier invullen. Zaterdag komen er twee vluchten van Avianca binnen. Maar hopen dat de tassen op de ochtendvlucht zitten. Jet staat op ons te wachten. Rens moet even schakelen dat de tassen missen. Maar is blij als hij in zijn onderbroek mag zwemmen. Hij is echt moe, maar slapen doet hij pas als ook wij naar bed gaan. Dat doen we dan ook. 

We zijn een keer eerder wakker dan Rens. Als hij ook ten tonele verschijnt merken we dat de kwestie van de tassen hem toch flink bezig houdt. Ik leen een zwembroek en duik met Rens het zwembad in. In de loop van de ochtend worden we gebeld dat de tassen er zijn. Jet en Ilse gaan naar de luchthaven en kunnen de tassen zo van de lopende band afhalen. De rest van de dag hangen we vooral bij het zwembad. Even resetten. 's Avonds ga ik nog met Jet en Gert naar de 12uur van Aruba. Een mountainbike wedstrijd van 18u tot 6u. In teamverband of alleen zo veel mogelijk rondes afleggen. Jet en Gert helpen 2 teams uit Willemstad. Gezellig sfeertje. Na middernacht zijn we thuis. Als Rens om 3u bij ons aan het bed staat, ben ik daar niet helemaal gelukkig mee. Ik laat hem snel mijn plek innemen en wijk uit naar zijn bed. 

We zijn vandaag naar het strand geweest. Een straffe wind zorgt er voor dat er veel zand rond dwarrelt. Ook in het water. Dus met snorkelen zien we nog niet veel. We hadden ons best goed ingesmeerd maar zijn te laks om als we het water uitkomen weer te smeren. Er lopen nu dus twee rode kreeften rond. Ilse kan de zon wat beter hebben... Met een lekker windje rond ons, zitten we nu op de veranda. Misschien komt de leguaan die gister Ilse verraste en het zwembad inplonsde terug.