Vancouver

Na een vlotte bagage drop off (bagage gaat direct door naar Vancouver) en security check  op Schiphol , boarden we op tijd voor onze vlucht naar Toronto met Air Canada. Na aankomst wachten we op een sterke truck die ons vliegtuig achteruit kan duwen, want we staan verkeerd om de slurf aan te koppelen. Met dank aan de marshal op de grond, zegt de piloot. En aangezien een vliegtuig geen achteruit kent….(wie wist dat?) 
Daar stappen we na een verdere rustige vlucht over op een andere kist naar Vancouver. Onze ETA (visa aanvraag) lijken goed verwerkt als we bij de kiosken staan van customs. Met een Welcome in Canada van de douane beambte lopen we best een eindje voor de overstap. Met wat vertraging door naar Vancouver. 
De bagage rolt daar van de band en met een taxi gaan we naar ons hotel. Het English Bay hotel is basic, goor tapijt op de gangen, de kamers verouderd. De ligging maakt alles goed en binnen mo time staan we aan de baai en zien we het kunstwerk A-maze-ing laughter in Morton Park. Het is een bronzen sculptuur uit 2009 van Yue Minjun. 
We eten nog wat en duiken ons bed in, 9 uur tijdsverschil (hier vroeger dan in NL€ hakt erin. We slapen zo , en zijn na paar uur ook weer wakker haha. De bedden liggen gelukkig goed en de douche is o. 
Tijd voor actie! 
Na ontbijt bij Delany’s , stappen we op onze huurfietsen (van English Bay bike rental op Davie street) om Vancouver te ontdekken. Net als vele anderen fietsen we in Stanley park tegen de klok in over de seawall. Onderweg stoppen we vaak. We turen naar schildpadden , wasberen (helaas) , zwarte grondeekhoorns en een visarend. We zien o.a. de de lokalen bowling op het gras spelen, de mooie oude roeiclub, de totempalen als eerbetoon aan de inheemse bevolking., beaver lake. En de watervliegtuigen vliegen af en aan. De skyline van de stad maakt indruk op Rens. We hebben het naar ons zin. Na de sea wall fietsen we ri Coal Harbour , daar lunchen we en fietsen door downtown (lees hoogbouw) naar de stoomklok in Gastown. De bebouwing verandert, hier staan de oudere gebouwen, met de brandtrappen aan de buitenkant. Net als in de film. Vancouver heeft ook vrijliggende fietspaden, deze kiezen we en zien weer een ander Vancouver. Houten laagbouw in allerlei kleurtjes met trap ervoor en ook stads moestuinen. 
Mooi!! Terug in het hotel chillen we en doen ons best wakker te blijven. Dat lukt! Na een lekker diner, lopen we nog even langs de kraampjes bij English Bay. Dan gaat het licht uit. 
Op zondagochtend met de bus (inchecken kan met creditcard) naar Yale Roundhouse station , waar we de Skytrain naar het vliegveld pakken. Daar halen we de huurauto bij Alamo op. Blij dat we vooraf niet gekozen hebben voor 2e bestuurder (meerprijs €400) , want dat blijkt mogelijk  without an extra charge. Dan mogen we ook nog zelf kiezen uit een rijtje van 5 auto’s met welke we op pad gaan. We kiezen voor een Nissan Qasqai, en laten de Kia forte staan. Lucky us. 
Rene rijdt de route naar Chiliwack ten oosten van Vancouver. Daar wonen René’s collega Bert en zijn vrouw Sandra. In het kader van: ‘Nu we er toch zijn’. We rijden vlakbij de US border, met Mount Baker aan de horizon, tussen de Blue berrie kwekers en mais velden door de vallei. 
Bert en Sandra zitten voor de trailer op het gazon als we voor de deur stoppen. 
Het ontvangst is hartelijk en we kletsen meteen volop. We drinken, zwemmen bij de buren, eten Bisonburger en uiteraard corn on the cop. 
We slapen heerlijk in de trailer, de zijkant is uitgeschoven voor nog meer ruimte. 
Vandaag hier in de buurt op pad met Bert naar o.a. Bridal Falls.