Vancouver Island

15 aug

We staan vroeg op, ruimen laatste spullen in de auto, ontbijten en nemen afscheid van Bert en Sandra. 

Over de Highway 1 rijden we via Vancouver naar Horseshoe Bay. Verkeer genoeg onderweg, toch is er nog tijd voor koffie in Lynn Canyon. 

Bij de terminal van BC ferries zijn we een uur voor vertrek. 

Deze doet ons denken aan die ons 9 jaar geleden in Nieuw Zeeland van het Noorder- naar het Zuidereiland bracht. 

We starten op het bovenste buitendek, en zien in de verte nog de skyline van Vancouver. We waaien uit ons shirt en zoeken beschutting op. Na 1,5 uur varen rijden we Vancouver Island op. Niets pittoresk, Highway en veel winkels en bedrijven. Via Qualicum Beach rijden we naar Coombs om geiten op het dak te spotten bij een farmer’s market. En ja hoor! Eerst in de schaduw onder een afdak, later echt op het dak. 

Dan besluiten we toch al oostwaarts te rijden en sluiten rond half 5 aan in de rij op de Hw 4. Daar is al weken een wegversperring. 

Om 17 uur gaat de weg open en kan er 1 rij richting tegelijk rijden. We mogen als eerste, nou ja ….er staat ruim 3 kilometers aan auto’s voor ons.  

Het vervolg vd route is prachtig, toch houden we de vaart er in! We willen naar onze Fir cabin bij Fortune cove cabins voor de komende nachten aan de rand van Ucluelet. Daar zijn we rond half 8. 

Prachtige plek, onze tuin grenst aan de baai! 

Later die avond gaan we nog even naar Laura en haar gezin, oud-collega van René die verderop in het dorp zit. En ook bij Bert gelogeerd heeft. We kletsen bij en delen ervaringen uit.

16 aug

Rond onze cabin is het één en al natuur. Wat een rust. Over het vlonder lopen we tussen de struiken naar het water. Op een boomstam kunnen we rustig zitten en kijken naar de dieren. Bij eb scharrelen de vogels op zoek naar voedsel. We zien ook grote oesters liggen. Dat is misschien meer iets voor de otters die we een stuk verderop zien spelen. Soms verschijnt er ook een zeehond. 

Na het ontbijt vertrekken we richting de vuurtoren voor een wandeling. We hebben mooie uitzichten over de ruige kust en oceaan. Worden verrast door een boomkikker die voor ons in de struiken landt.  De officiële provincievogel -Stellers gaai- glimt in het zonlicht. 

Terug in het dorp lunchen we nog even. Daarna gaan we naar Jamie’s voor om walvissen te kijken. Eerst hijsen we ons in drijfpakken, voor het geval dat… Lekker warm, beetje onhandig. Gelukkig kan onze zodiac hard varen. Dan is het pak best oké. We zien zeehonden en zeeleeuwen. En ook een walvis, die we een tijdje in de gaten houden. De boot blijft op afstand, jaren geleden in Zuid-Afrika kwamen we veel dichterbij. Nog steeds zien we het water spuiten en de staart mooi het water in glijden. Daarna gaan we nog bij zeeotters kijken die lekker in het kelp hangen, schelpen met een steen proberen te openen en met elkaar ravotten. Grappige dieren. Tot slot vraagt onze gids Willow of we de rustige of ruige route terug willen varen. Dat laatste natuurlijk. Dus keihard over de golven. De boot vliegt door de lucht om hard te landen. Scherp door de bocht. Leuk hoor!

Bij de cabin gaan we nog even kijken of er andere dieren bij het water zijn te zien. We maken zie ons avondeten. Dat is het voordeel als je in je verblijf een complete keuken hebt zitten. 

En op tijd naar bed. De wekker staat op 4:40. 

17 aug

Vandaag vroeg op, half vijf stond de wekker. Rustig wakker worden ontbijten spullen klaar en in de auto naar Tofino. Eenmaal onderweg met de boot kwamen we al gauw een wolf tegen, meter of driehonderd. Na een klein halfuurtje varen kwamen we de eerste beer tegen opzoek vaan schaaldieren en visjes. Door de grote stenen op het strand die hij om gooide zorgen er voor dat we konden zien HOE sterk hij is. Na anderhalf uur varen hadden we de tweede beer gezien, op weg naar de zeeotters kwamen we nog een beer tegen. De zeeotters gaven een erg relaxte sfeer dat vond Rens vooral want hij heeft lekker liggen slapen. Dat is ook vermoeiend zo vroeg opstaan en rondkijken. Na de tour lekker ontbeten bij een coffeetentje en dan nog door Tofino wandelen en dan naar de auto naar het strand. 

We waren het eens. Het water was koud, maar Rens is uiteindelijk toch het water in gerend en uiteindelijk tot zijn schouders in het water gegaan tot met gevolg dat Rens zijn tenen als bevroren voelden. Na het klooien op het strand omkleden en een wandeling doen naar een ander strandje. We liepen door een bos met oude en enorm grote bomen. Na de wandeling naar de cabin Rens bleef daar chillen en René en Ilse naar een haventje in Ucluelet. 

Avond eten, chillen en dan naar bed.