Eten

Terwijl Ilse en Rens bij de chinees de takeaway haalden, ging René samen met Dennis en Brian op pad om een nieuw foodfestival te checken. Alleen maar locals, geen toerist te zien. Onze gastheren waren niet onder de indruk van de keuze en vooral de stinky tofu stond hen tegen. Toch maar snel weggegaan en ergens bij een stalletje gegeten. En gezellig gekletst. 's Nachts begon het ontzettend te regenen. En door de bergen rondom bleef het ook hangen. In de ochtend werd het eindelijk droog en gingen we op reis naar Kota Bharu. Het eerste deel van de rit door de bergen met uitgestrekte palmboomplantages en af en toe nog wat regenwoud. Weinig verkeer maar harder dan 90 km mag je niet. Hoe dichter bij het eindpunt hoe meer verkeer. En geregeld stonden we in de file. De navigatie leidde ons zo naar D'Perdana appartement. Waar we direct een parkeerplek vonden. Ons verblijf lag op de 13e verdieping. Met mooi zicht over de stad. Vantevoren hadden we bedacht om nog een en ander in de stad te bekijken; veel mensen zijn overtuigd moslim. Er zouden veel moskeeën moeten zijn. Maar na uren in de auto kiezen we voor het zwembad. We eten bij Gle café en doen vast boodschappen voor het ontbijt bij 7 Eleven.

De auto moeten we bij de luchthaven inleveren. Zondags is de hertz dicht, maar drop off kon gewoon. Het was even zoeken, maar inderdaad het lukte. Met de taxi naar Kuala Besut om de boot naar de Perhentian Islands te nemen. Geen grote catamaran maar een klein speedbootje. Keihard over en soms door de golven. De tassen hadden we in de flightbags verpakt, voor de zekerheid. We slapen bij Abdul's Chalets. Direct aan de pier van Pulau Besar en vanaf onze veranda kijken we uit over strand en zee. Af en toe horen we de oproep tot gebed vanaf de moskee op Pulau Kecil. De oude vissersboten dobberen voor de kust. In zee ligt een vlot om lekker te dobberen, maar het "eigen" rif is natuurlijk de plek om te snorkelen. Het koraal is flets maar het wemelt er van de vissen, Nemo en zijn neefjes melden zich ook. Sommige vissen zijn wel heel nieuwsgierig en knabbelen aan je vinger of kuit. Of komen even neuzen. Heerlijk om zo ons huisje uit te lopen en direct de zee in te kunnen. Aan het einde van de middag trekt de lucht dicht en als we zitten te eten begint het te stormen, regenen en onweren. Terug naar huis moeten we rennen maar zijn toch flink nat. Het huis is zo gebouwd dat het de jaarlijkse moessons doorstaat, binnen merken we haast niks van het slechte weer. En slapen heerlijk.

Voor het ontbijt gaan Rens en René snorkelen. Ondanks de storm van gister lijkt het water nog steeds best helder. Nu nog de zon er bij en dan is het weer perfect. En de zon kwam ook tevoorschijn. Nadat we ontbeten hadden weer terug het water in. Wat klooien op het vlot, frisbee gooien en snorkelen. Lunchen en een tourtje doen. Met een speedbootje naar: - sharkpoint => no shark - fishpoint => many fish - turtle point => one turtle, many people - coral garden => many coral, many fish Dat was leuk. Beetje sneu voor de schildpad al die aandacht. En daardoor ook troebel water en niet zo'n goed zicht. Terug bij het resort eens het water bij de buren gecheckt. Meer koraal en vissen. Die waren ook extra opdringerig. Rens was niet happy om als voer te dienen. Ging daarna wel weer bij ons eigen strand in het water spelen. Hoe heerlijk toch. Terwijl het aan de hemel weerlicht maar gelukkig droog blijft eten we lekker aan de waterkant.